JUNE 9 REFLECTION
Some of us, new in Gamblers Anonymous, couldn’t resist telling anyone who would listen just how terrible we were. Just as we often exaggerated our modest accomplishments by pride, so we exaggerated our defects through guilt. Racing about and confessing all, we somehow considered the widespread exposure of our sins to be true humility, considering it a great spiritual asset. Only as we grew in the Program did we realize that our theatrics and storytelling were merely forms of exhibitionism. And with that realization came the beginning of a certain amount of humility.
Am I starting to become aware that I’m not so important, after all?
Today I Pray
May I learn that there is a chasm of difference between real humility and the dramatic self-put-down. May I be confronted if I unconsciously demand center-stage to outdo and out-risk others with my gambling stories. May I be cautious that the accounts of my addictive misdeeds do not take on the epic grandeur of heroic exploits. May I avoid the bordering on prideful game-ologue.
Today I Will Remember
I will not star in my own game-ologue.
Tagalog Version
Ika-9 ng Hunyo
Pagninilay para sa Araw na ito
Ang ilan sa atin, baguhan sa Gamblers Anonymous, ay hindi nakatiis na sabihin sa sinumang makikinig kung gaano tayo kalala. Kung paanong madalas nating pinalaki ang ating katamtamang mga nagawa sa pamamagitan ng pagmamataas, gayon din naman pinalaki natin ang ating mga depekto sa pamamagitan ng pagkadama ng pagkakasala. Nakikipagpataasa at kinukumpisal ang lahat, kahit papaano ay itinuring natin ang malawakang paglalantad ng ating mga kasalanan bilang tunay na pagpapakumbaba, na itinuturing itong isang malaking espirituwal na asset. Sa pagsing lamang natin sa Programa, napagtanto natin na ang ating mga teatro at pagkukuwento ay mga anyo lamang ng eksibisyonismo. At sa pagsasakatuparan na iyon ay dumating ang simula ng isang tiyak na halaga ng pagpapakumbaba.
Nagsisimula na ba akong magkaroon ng kamalayan na hindi ako ganoon kahalaga, pagkatapos ng lahat?
Ngayon Ipinagdarasal Ko…
Nawa'y matutunan ko na may bangin ng pagkakaiba sa pagitan ng tunay na kababaang-loob at ang dramatikong pagpapakababa sa sarili. Nawa'y komprontahin ako kung hindi ko namamalayan na hinihiling ko ang center-stage na malampasan at i-out-risk ang iba sa aking mga kwento ng pagsusugal. Nawa'y maging maingat ako na ang mga salaysay ng aking nakakahumaling na mga maling gawain ay hindi sumasalamin sa epikong kadakilaan ng mga magiting na pakikipagsapalaran. Nawa'y iwasan ko ang hangganan ng mapagmataas na game-ologue.
Ngayon ay Tatandaan Ko
Hindi ako magiging bida sa sarili kong game-ologue.